#weaboowoensdag 15-09-'10: Ivar

Eersgisteren *kuch* in #weaboowoensdag heeft Martijn een interview gehouden met onze drijvende kracht achter de stichting en tevens redacteur van de Tsukai.nl blog, namelijk Ivar Bouwmeester. Het is een bijzonder gesprek met best wel wat diepgang geworden. Wat schuilt er achter onze Ivar?

Vertel eens wat over jezelf...

Ivar: Hallo hallo. Nou ik ben dus Ivar. Ik kan echt heel veel over mijzelf vertellen, maar ik houd het een beetje oppervlakkig voor zowel mijn als jullie wil. De voornaamste dingen die je al snel leert als je met mij omgaat is dat ik van reizen houd, dat ik een taalpurist ben, dat ik altijd erg opgewonden ben en daarbij komt ook een beetje raar: posiiri noemen ze dat in het Jisezistisch.
In het dagelijks leven ben ik student aan de Universiteit van Amsterdam, waar ik leer hoe je academisch schrijft en discussie voert in zowel Engels als Nederlands.

Ivar's verste reis tot nu toe: Houston, Texas, Amerika.

Wat doe je precies binnen de stichting en voor en tijdens de conventie?

Ivar: Voor de stichting ben ik een tafelpoot. Ik houd alles in de gaten en geef feedback waar ik dat nodig vind. Dingen regelen met derde partijen doe ik nauwelijks, want daar vind ik mijzelf nog niet geschikt voor.
Voor de Tsunacon is mijn titel "Staf Communicatie". De titel zelf zegt vrij weinig, maar het komt erop neer dat ik samen met Martijn Brandwijk het externe netwerk onderhoud en dat ik overige stafleden monitor en aanspreek met betrekking tot deadlines en dergelijke. Deze taken kwamen niet vanzelf, toen ik dit stichtingjaar begon, was het erg puzzelen waar ik thuishoorde. Uiteindelijk heb ik toch een plek gevonden.

Hoe ben je eigenlijk bij Tsunacon terecht gekomen?

Ivar: Ik heb echt heel hard moeten knokken om bij de Tsunacon staff terecht te komen. Het eerste jaar was ik slechts een crewlid die werkte onder zijn bloedeigen broer in de gamesroom. Ik kreeg die kans dus zeg maar met geluk omdat ik ook een van mijn consoles doneerde aan de gamesroom dat eerste jaar en ik het recht had die te beschermen tegen kwaad. Doordat ik zeer veel toewijding toonde en vol met moed de consoles in de gaten hield maar ook op andere fronten inzet toonde, werd ik het tweede jaar weer gevraagd, dit maal als special crew.
Ook dat jaar bleek ik weer uitmuntend gedrag te vertonen en werd ik het derde jaar gevraagd, door de voorzitter, om op gesprek te komen voor een eventuele stafpositie. Tijdens dat gesprek bleek ik met mijn excellente CV op het gebied van taal en websitebeheer geschikt voor het beheren van het externe netwerk. Met moeite heb ik samen met Martijn orde hersteld in het Tsunacon internetwerk en heb ik nog andere taken op me gekregen.

"Ik toonde zeer veel toewijding."

Zit je ons nou een beetje te plagen? Haha... je laat het zo heroïsch klinken allemaal. Maar goed, als jongen waarbij het organiseren van conventies centraal staat in het leven...

Is er iets waarnaar je uitkijkt op conventies in het algemeen?

Ivar: Nou omdat ik dus iemand ben van achter de schermen, kijk ik graag uit naar een goed geregelde conventie. Daarnaast kijk ik uit naar het zien van mijn vrienden. Wat er op een conventie zelf is, vind ik niet zo van belang zolang ik maar wat leuks te doen heb met mijn vrienden.

Daarom vond ik het dus ook niet zo erg om dealer te zijn bij de Abunai! namens de Tsunacon, omdat ik dan altijd met een vriend/collega was en ik toch weer een beetje het gevoel kreeg dat ik achter de schermen werkte.

Kunnen wij concluderen dat je liever achter de schermen meehelpt dan in de schijnwerpers staat?

Ivar: Oh? Is dat zo? Ik kan wel mee geven dat ik achter de schermen meehelpen in een organisatie echt heel leuk vind en daarnaast leerzaam. Als de organisatie zich dan bewijst, geeft mij dat een goed gevoel ja en dan voelt het alsof ik mijn werk goed heb gedaan. Om dit echter te kunnen bevestigen, vind ik het ook heel prettig om van leden, klanten, cliënten of in dit geval bezoekers, te horen dat het goed ging, zowel indirect (het geheel) als waar ik verantwoordelijk voor was. Dat geeft toch nog die kick om door te gaan. In de schijnwerpers staan hoef ik niet want alles waar ik aan werk, doe ik met anderen, anders zou ik het ook niet doen. Het komt erop neer dat ik echt iemand van het samenwerken ben!

Wat waren je voornaamste taken als dealer voor Tsunacon?

Ivar: De stand beheren: mensen hun vragen met betrekking tot de Tsunacon beantwoorden, de (bingo)kaartverkoop controleren, het voorbereiden van de bingo samen met Yanick en het eventueel ingrijpen als er wat mis ging tijdens de Tsunacon bingo, maar dat hoefde niet want Yanick deed het uitmuntend. Oh ja en ik vergezelde de andere persoon aan de stand... dat moet ook gebeuren anders is het bijna niet uit te houden haha.

Tevens beheer jij voornamelijk deze blog met #Tsunaweek artikelen.

Hoe ondervind je dat?

Ivar: Ik vind het een leuke bijkomstigheid om artikelen te schrijven voor het Tsukai.nl blog. Echter vind ik het niet een makkelijke taak. Alhoewel ik zelf vind dat ik kan schrijven, moeten het wel onderwerpen zijn waar ik wat vanaf weet, wat ik interessant vind en waarbij ik 'het schrijversgevoel' krijg. Deze punten zijn op dit moment nog erg lastig voor me met betrekking tot de artikelen voor de Tsukai.nl blog: ik heb vrij weinig verstand van anime, manga en games en omdat het elke week een verplichting is om te schrijven nu met #Tsunaweek, heb ik niet altijd 'het schrijversgevoel' wat ik zo hard nodig heb. Hierdoor krijg ik het gevoel dat de kwaliteit in mijn artikelen niet is wat het kan zijn. Het feit dat erg weinig mensen reageren en zo lijkt dit gevoel nog eens extra te bevestigen, al kan dat ook door het slechte adverteren van dit blog zijn, want uiteindelijk vind ikzelf de vragen en het interview op woensdag (kuch dit keer vrijdag) altijd erg leuk om te beantwoorden en te lezen.

Oh, de rest van de taken die ik doe om Tsukai.nl te beheren beschouw ik wel altijd als hartstikke leuke projecten. Denk hierbij aan de sidebar, de lay-out, het houden van de interviews en het verbeteren van artikelen.

Ik kan alvast een geheimpje verklappen. Om toch een hogere kwaliteit te kunnen beloven aan de mensen die deze blog bezoeken, gaan wij binnenkort op zoek naar redacteurs die verstand hebben van zaken omtrent de Japanse cultuur. #Tsunaweek wordt dan hopelijk meer een achtergrond iets - want dat is het geforceerde deel van de Tsukai.nl blog (en dat valt af en toe te merken als je scherp kijkt).

Ik ga zeker helpen met het zoeken naar redacteurs voor de Tsukai.nl blog, blijkbaar kan je de hulp goed gebruiken. Je begon je Tsunacon carrière als crewlid in de gamesroom. We kunnen er dus van uitgaan dat je nogal verzot bent op games.

Noem eens een paar van je favoriete games...

Ivar: Alhoewel ik mezelf niet echt beschouw als gamer, moet ik wel zeggen dat er een paar games zijn die ik echt heel veel heb gespeeld. Een paar games waarvan ik me dat kan herinneren is Pokémon Blue in de jaren '90, Driver op de PC, Gran Turismo 2 t/m 4, Transport Tycoon Deluxe en de open-source versie OpenTTD, Rollercoaster Tycoon 1 en 2, Need for Speed: Hot Pursuit, de Burnout series vanaf Burnout 3: Takedown, Pokémon Silver, Counter strike vanaf 1.5... poeh poeh ik kan zo nog wel eventjes doorgaan... anyway, het meest recente spel wat ik plat heb gespeeld is Halo 3, dat heb ik sinds oktober 2008 of zo echt dag in dag uit gespeeld. Dat is heel lang, zo lang zelfs dat op een gegeven moment elk hatelijk aspect (ik heb een lijstje van dat soort aspecten) aan Halo 3 zo vaak naar voren kwam dat ik alleen maar chagrijnig werd van het spelen.
Ik ben blij dat Halo: Reach nu uit is. Eens kijken hoe lang ik dat plat ga spelen, want ik kan je vertellen, dat gaat gebeuren.

Ivar met een vriend in het Halo 3 matchmaking.

Wat doen goede spelletjes met je?

Ivar: Wat spelletjes met me doen, tja het houdt me voornamelijk bezig. Zolang ik een spel uitdagend vind/kan maken en het onderwerp en doel mij interesseert speel ik het graag. Halo 3 was een spel apart: dat was eerst een uitdaging en super gezellig met vrienden maar werd langzamerhand een frustratie. Toch bleef het een uitdaging om beter te worden, maar nu heb ik die hoop opgegeven want er zijn nu zoveel nóg betere mensen op Halo 3... 't is niet leuk meer om elke game geöwnd te worden. Sowieso stap ik nu over op Halo: Reach.

Tussen de games die je heel veel gespeeld hebt zat Pokémon Blue...

Mocht je ooit eens willen cosplayen als een Pokémon, welke zou dat zijn?

Ivar: Wow, uhh. Het eerste wat in me op komt is Missingno, maar dat is wat flauw natuurlijk. Doe maar Mewtwo: als ik moet kiezen, dan lijkt het me echt wel vet om een goed Mewtwo pak aan te hebben en het lijkt me ook vet om naar te kijken.

Hoe kijk je voor de rest tegen cosplay binnen Nederland en algemeen aan?

Ivar: Om in een gebouw rond te lopen met mensen die allemaal verkleed zijn als 2D-karakters is gewoon een bijzondere ervaring. Een goede transformatie van 2D naar 3D is moeilijk en geslaagde kostuums zijn dan ook echt een pluimpje waard. Voor de rest laat ik het maar gewoon gaan, zelf zou ik niet cosplayen omdat een kostuum dragen mijzelf niets doet.

Zoals je weleens eerder hebt laten weten via #mangamaandag is dat je houdt van schattige manga, eigenlijk bedoeld voor kinderen.

Hoe is dit zo gekomen?

Ivar: Dat is een diepgaand verhaal maar ik zal het proberen samen te vatten. Vroeger werd ik heel veel gepest wat resulteerde in het blokkeren van emoties en communicatie met anderen. Pas twee jaar geleden kon ik en moest ik om mijn opleiding te kunnen volgen, dit "schild" afbreken en stelde ik me open voor anderen. Echter doordat ik zo lang een sociaal leven heb geblokkeerd, had ik een achterstand in mijn sociale ontwikkeling gecreëerd.

Nu komen de kinderverhalen. Kinderverhalen gaan ontzettend vaak over sociale interactie, uitgelegd op een manier die kinderen aanspreken. Omdat ik zelf ook nog een kind was en ben op dat gebied, vind ik het fijn om op deze manier over emoties en sociale interactie te lezen. Met de rationaliteit die ik wél ontwikkeld heb in mijn kindertijd (en die mensen normaal pas ontwikkelen als ze ouder zijn) is het lezen van kinderverhalen hilarisch, of soms juist ontzettend afstotend haha.

Oh en daarnaast zijn de kinderverhalen die ik lees ontzettend schattig.

Stukje uit Happy Happy Clover: de laatste mangaserie die Ivar heeft uitgelezen.

Geldt dit ook voor de anime die je kijkt, mits je dat doet?

Ivar: Ik kijk niet echt heel veel anime. Ik heb in mijn leven maar een stuk of vijf anime helemaal afgekeken, waarvan ik nou niet moet zeggen dat ze als kinderachtig beschouwd kunnen worden: Chobits, Full Moon wo Sagashite, Love Hina, Midori no Hibi en Kodomo no Jikan. Een anime die ik graag kijk is een anime waar een mooi, persoonlijk verhaal in zit. Kodomo no Jikan was wat dat betreft nog de koning der anime die ik heb gezien, dat ging ook over een beginnende leraar die in een pedagogisch moeilijke situatie zat. Ontzettend herkenbaar want ik deed vorig jaar nog de pabo met mijn sociale achterstand, haha. Ik was een paar dagen best wel van streek na het einde van dat verhaal en had er bijna een artikel over geschreven op deze blog, maar besefte dat het te persoonlijk was om echt interessant over te komen.

De enige anime die ik kijk en die je kan beschouwen als kinderachtig is Demashita! Powerpuff Girls Z, maar ter verdediging: ik ga heel langzaam door de afleveringen heen en ik kijk alleen als het nacht is en ik geen zin meer heb om diep over dingen na te denken. De humor die in Demashita! Powerpuff Girls Z verstopt zit dan is op dat soort momenten erg aangenaam.

In de inleiding meldde je dat je studeert aan de Universiteit van Amsterdam. Je komt dus vaak in Amsterdam waar dagelijks veel Japanse toeristen komen.

Heb je daar nog leuke verhalen over?

Ivar: Ik kom vaak in Amsterdam ja, maar naast de lessen bevind ik me meestal in de tram of trein in Amsterdam, veel van het Amsterdamse leven krijg ik dus niet mee. Het meest spectaculaire verhaal dat ik kan vertellen over (Japanse) toeristen is dat ik altijd moet glimlachen als ik hen foto's zie maken rond, in en van treinen... precies wat ik dus ook doe! Treinliefhebbers spotten als treinliefhebber zelf blijft leuk.

Treinliefhebber Ivar.

Zou jij als treinliefhebber, graag weleens Japan willen bezoeken met hun hogesnelheidslijnen, waaronder de Shinkansen?

Ivar: Zeker weten! Reizen in hogesnelheidstreinen in zowel binnen- en buitenland (en dan in het bijzonder Japan) lijkt mij zo'n ontzettend coole ervaring. Als ik dan nog foto's kan maken van zowel het exterieur als het interieur van deze treinen zijn dat dromen die werkelijkheid worden hoor. Natuurlijk moet er wel iemand bij zijn die ook geïnteresseerd is in treinen, anders heb je niemand om mee te praten en zo en ik houd wel van praten.
Maar naast dat wil ik sowieso heel graag naar Japan later om toch eens het werkelijke Japan te ervaren. Het landschap daar lijkt mij zo ontzettend mooi en is echt iets wat ik met eigen ogen gezien wil hebben. Voor de rest zou ik ook wel het dagelijkse leven van een leeftijdgenoot willen meemaken, al gok ik niet dat die heel anders is.

Waar zie jij jezelf over vijf jaar?

Ivar: Vijf jaar is een lange tijd, maar ik zie mijzelf over vijf jaar (graag) als een man met een hoge functie bij een Amerikaans bedrijf met een schat van een (Nederlandse) vrouw die om mij geeft. Ik heb veel vrienden en houd regelmatig contact met ze. Ik heb een mooi huis in Amerika en heb geen problemen met betrekking tot financiën, mijn sociale leven (ik heb geen foute vrienden en zo) en overheid.
Tevens heb ik volwassen boeken uitgebracht onder een pseudoniem in zowel Engels als Nederlands. Deze boeken zijn gebaseerd op storylines die ik - toen 5 jaar geleden - had geschreven. Oh ja en ze zullen deels geschreven zijn in mijn eigen taal: Jisezisme.

Om te eindigen vroeg jij om een gekke vraag...

Door wat voor een Japanse robot zou je 's nachts wakker gemaakt willen worden?

Ivar: Chii of Miku natuurlijk! Wat een schatten van robots zijn dat, tenminste... als je Miku als robot kan beschouwen dan. Uiteindelijk is ze dat in mijn ogen wel met haar computerstem en apparaat op haar arm en zo. XJ9 is trouwens ook van harte welkom om me van me bed te lichten, maar die telt eigenlijk niet mee want dat is een Amerikaanse robot.

Dank je wel voor dit reuze interessante gesprek. Ik mag zeggen dat ik erg blij ben met hebben van je in onze stichting.

Wil jij Ivar beter leren kennen of heb je hem zelf nog vragen? Check zijn Twitter en vraag eventueel om zijn MSN-adres via een direct message. Voor foto's over zijn dagelijkse leven verwijzen we je graag door naar zijn Facebook.